ERP-fiasco bij Lidl

ERP-fiasco bij Lidl: bedrijf trekt stekker uit SAP-implementatie van €500 miljoen

ERP-fiasco bij Lidl: bedrijf trekt stekker uit SAP-implementatie van €500 miljoen

ICT-projecten komen in de problemen omdat het ICT-projecten zijn

Nog steeds en nu bij Lidl

Voor de zoveelste keer komt een falend SAP-project in het nieuws. Deze keer heeft Lidl €500 miljoen in een zwart gat van een ERP-implementatie zien verdwijnen. Eerdere voorbeelden zijn talrijk en op deze site is eerder aandacht besteed aan een soortgelijk fiasco bij het ministerie van Defensie.

De reden voor de problemen met dit soort projecten wordt vaak gerelateerd aan SAP. Soms wordt spottend gesproken over Software Against People. Nu ben ik niet bekend met SAP-software en ik kan dan ook niet inschatten wat de kwaliteit is. Toch denk ik niet dat de oorzaak van de problemen gezocht kan worden in (het gebrek aan) kwaliteit van SAP-software. Er zijn namelijk talloze ICT-projecten die misschien minder grootschalig maar fundamenteel op dezelfde wijze falen, ICT-projecten die niets met SAP te maken hebben.

Waarom falen SAP-projecten in het bijzonder en ICT-projecten in het algemeen? Omdat het ICT-projecten zijn.

Wanneer er wordt gesproken over een ICT-project en dus onvermijdelijk wordt geleid door een ICT-manager, zal het project ook onvermijdelijk de verkeerde focus hebben. ICT wordt gezien als doel en niet als middel. De klant/gebruiker dient zich aan te passen aan de software wat uiteraard een bizarre situatie is (tenzij je praat over generieke standaardproducten die nauwelijks ingrijpen op het proces). Zo ook bij maatwerkprojecten als SAP-implementaties.

Het Businessmodel versus standaardsoftware

In het geval van Lidl kwam men er blijkbaar op een laat tijdstip achter dat de standaard SAP-software een model hanteerde dat bij Lidl niet gewenst was. Voor het voorraadbeheersysteem hanteerde SAP de “retailprijzen” terwijl Lidl werkte met inkoopprijzen. Aanpassing hiervan was kostbaar, wederom waarschijnlijk omdat dit probleem in een laat stadium werd geconstateerd.

Was de verwarring rond inkoopprijzen versus retailprijzen het enige probleem? Dat lijkt sterk. Waarschijnlijker is dat dit slecht het meest recente symptoom was. Waarschijnlijk is dat er diverse problemen waren die te maken hadden met standaardsoftware die niet aansloot op de manier waarop Lidl de processen zag.

Wanneer een project wordt gezien als een technisch probleem en gedreven wordt door de techneuten, inclusief een ICT-manager (CIO), is de kans levensgroot dat problemen van deze aard in een laat stadium worden onderkend. Waarschijnlijk pas tijdens het testen door gebruikers.

De wereld van ICT

Het ERP-fiasco van Lidl werd vermeld op diverse sites waaronder die van Consultancy.uk en Consultancy.nl. De sites geven een bizar beeld van de manier waarop ICT naar zijn klanten kijkt.

Zo wordt gesteld dat “Lidl in particular has made headlines for lagging behind in the race to digitise its back office procedures”. Het gaat hier om dezelfde Lidl die “have emerged as major threats to the previously untouchable market leaders of the grocery scene”.

Blijkbaar maakte het voor de groei en de gezondheid van Lidl dus niet zoveel uit dat het bedrijf achter liep met de “digitalisering”. Blijkbaar is ICT dus niet zo belangrijk als ICT-ers denken. Blijkbaar zijn het de bedrijfsprocessen die onderscheidend zijn en is ICT daaraan slechts ondersteunend.

Maar daar wil de ICT-sector uiteraard niet van horen. Zo stelt de voorzitter van de SAP-gebruikers groep dat ‘de harde eisen van Lidl om zelf niet te veranderen wellicht wat onrealistisch zijn: “Als een bedrijf gebruik wil maken van standaardsoftware, moet het zijn eigen processen aanpassen.”’

Dit statement is uiteraard nogal belachelijk. Lidl, een gebleken succesvol bedrijf, moet zich maar aanpassen aan software die ontleend is aan de praktijken van concurrenten die de grootste moeite hebben om zich te verweren tegen deze nieuwkomer. Lidl moet dus blijkbaar maar net zo worden als de concurrenten want moet voldoen aan standaardsoftware.

Overigens is het ook zeer veelzeggend en zelfs bizar dat deze voorzitter van de SAP-gebruikers groep een CIO is. Sinds wanneer is een CIO de gebruiker van dit soort software? Of wordt zelfs binnen de gebruikersgroep gedacht dat de echte gebruikers zich maar moeten aanpassen aan de techniek?

To a man with a hammer in his hand, the whole world looks like a nail

Verderop wordt ook nog een vertegenwoordiger van een concurrerende ERP-leverancier, Oracle, aan het woord gelaten. Terecht stelt deze man dat Lidl veel te lang met het project heeft geworsteld en dus veel te laat het project heeft gestopt. Inderdaad is zeven jaar veel te lang en Lidl had inderdaad jaren eerder tot het besef moeten komen dat dit niet zou gaan werken.

Maar vervolgens laat Oracle-consultant ook weer overduidelijk zien uit welke sector hij komt. Want: “Specifieke aanpassingen moeten zoveel mogelijk worden vermeden door gebruik te maken van ingebouwde best practices die nu deel uitmaken van moderne ERP Cloud Systems” En vervolgens wordt nog even doorgejubeld over de laatste gadgets en moderniteiten die de ICT-sector probeert op te dringen aan hun klanten. Het blijft uiteraard onduidelijk wat dit zou moeten opbrengen.

Hooguit een ICT-component

Gelukkig zie ik op diverse plaatsen dat ERP wel succesvol en dus met veel minder problemen kan worden geïmplementeerd. En daarbij valt één punt op dat geheel in lijn is met het voorgaande: succesvolle ERP-projecten worden niet geleid door een CIO en zijn geen ICT-projecten. Het zijn veranderprojecten met niet meer dan een ICT-component. Precies hoe het hoort. ICT is een middel, geen doel. ICT hoort te volgen en niet te leiden.

Uw visie?

Wat denkt u? Heeft u een mening (of vraag), wilt u reageren? Heel graag!

Daarvoor heeft u hieronder de gelegenheid. Alvast bedankt!

Over de auteur

Specialist in effective change.

Accredited MSP™ and PRINCE2® trainer.

comments powered by Disqus